Idee
Tijdens mijn vakantie las ik een artikel over 'zorgensteentjes'.
Kleine steentjes, vaak gemaakt van een gewone steen of edelsteen, die spekglad zijn en waarover je met je duim kunt wrijven om je hoofd leeg te maken en je stress te verminderen. De repeterende beweging van je wrijvende duim zou meditatief werken.
Ik was meteen enthousiast.
Dit past bij mij, dus ook bij MijndAns.
Ik bedacht dat ik ze van klei kon maken en er een kleine illustratie op kon schilderen.
Maar hoe zou ik dat kunnen doen?
Met ground en aquarelverf was geen optie omdat én de ground wat structuur geeft, én de aquarelverf af zou gaan geven als je er regelmatig over wrijft. Ook al zou ik het afwerken met wax.
Ik besloot dan toch maar eens acrylverf aan te schaffen.
Deze verf kun je op allerlei ondergronden gebruiken en goed vernissen. Natuurlijk kocht ik een goed merk, want uit ervaring weet ik dat dat meestal het beste werkt.
Klei
Ik gebruikte luchtdrogende klei zodat ik de kleine steentjes niet allemaal hoefde af te bakken en startte met het vormen van steentjes in verschillende maten.
Het nadeel van deze klei is dat je erg snel moet werken aan zulke kleine steentjes, omdat de klei anders niet fijn meer te gebruiken is.
Ik draaide een klein balletje, drukte er met mijn duim of vinger (of pink, afhankelijk van de grootte van het balletje) een holte in.
Dit om het steentje later comfortabel tussen duim en vingers te laten rusten.
Daarna maakte ik het nog gladder en holler met een hulpmiddel uit mijn kleiset en door er met mijn natte vingers en sponsje overheen te strijken,
Dit kleien verliep heel voorspoedig.
Ik liet de steentjes een paar dagen drogen en begon toen ieder steentje te schuren.
Een heel werkje omdat ik inmiddels best wat steentjes gevormd had.
Na het schuren verwijderde ik het stof met een waaierpenseel.
Illustratie
En toen kon ik aan het werk beginnen waar ik het meest naar uitkeek....; het schilderen van een kleine illustratie.
Enthousiast deed ik verschillende kleuren acrylverf op een oud bord (acrylverf verwijder je niet zo maar weer) en doopte een mixed-media penseel in de verf.
Wát een desillusie!
Dacht ik even iets leuks te schilderen.... De verf was dik en erg lastig te gebruiken.
Vooral op zo'n piepklein steentje.
Ook vermengen met water leverde niet het gewenste resultaat. Het leek alsof ik iedere dikke streep er ook weer half aftrok als ik eroverheen ging om het wat te verbeteren.
Pats! Daar ging mijn droom van kleine lieveheersbeestjes en fijn geschilderde bloemetjes.
Dat was niet te doen.
Ik heb heel wat stenen onder de kraan met mijn nagel en een borsteltje weer schoon moeten krabben.
Wát een ellende!
Ik kwam er wel meteen achter dat dit niet mijn type verf is....
Acryl? Ik noem het Acrime!
Misschien werkte het beter met acrylstiften, bedacht ik.
In die stiften zit acrylverf, maar door de punt zou ik vast beter kunnen tekenen.
Omdat de verf me al een aardige duit gekost had, koos ik voor een onbekend merk stiften.
Nou......goedkoop is , zoals bijna altijd, duurkoop!
Het leek even goed te werken, maar toen ik de stiften voor de tweede keer gebruikte, gaven de stiften soms een uitgedroogde lijn, waarna er ineens een klodder verf uitkwam.
Toen het huilen me na de zoveelste poging nader stond dan het lachen, zei mijn lieve man dat ik op zijn kosten een set mooie stiften mocht kopen.
Ik koos voor een aantal losse kleuren van het merk Posca en koos stiften met een heel fijne punt.
Deze stiften bleken veel beter te werken, al was de punt te fijn om er vlakjes mee in te kleuren en stroefden de stiften soms wat op de klei.
Een combinatie bleek beter te werken.
De eerste stiften als ondergrond (een klodder verf is dan goed weg te werken) en de fijnere Posca voor de details.
Ook gebruikte ik bij verschillende stenen als ondergrond een hobbyverf die ik nog had van een project uit het verleden.
Het tekenen bleef een uitdaging, hoor!
De steentjes zijn klein en hebben een opstaande rand, wat het lastig maakt om het idee dat je hebt, uit te voeren.
Soms moest ik een steentje weer wat opschuren, omdat de verf wat dik was opgedroogd en het steentje niet meer perfect glad aanvoelde en weer bijkleuren.
Afwerking
Nadat de verf goed was gedroogd, bewerkte ik de steentjes met verschillende lagen vernis.
Steeds met een flinke droogtijd tussen iedere laag.
Ik koos voor een glansvernis, zodat de steentjes ook een mooi gladde uitstraling zouden hebben.
Tenslotte, toen alles was uitgehard, poetste ik ieder steentje goed glad met een katoenen doek.
Teleurstelling
Ik had steentjes in verschillende maten gemaakt, maar zag op de productfoto's dat het verschil in grootte lastig te zien was.
Daarom besloot ik er maten bij te vermelden. (Natuurlijk hebben die maten geen vast formaat, maar ze zijn wel handig om enig idee van het verschil te krijgen)
Enthousiast plaatste ik de steentjes in de webshop en al meteen werd er een aantal verkocht.
Na een week bleken de steentjes echter wat stroever aan te gaan voelen.
Dit was niet de gladheid meer die een zorgensteentje nodig heeft.
Ik besloot iedere klant ,die een steen had gekocht, aan te schrijven, en betaalde verschillende mensen hun geld terug.
Ze hadden immers een glad zorgensteentje gekocht en dit had niet de gewenste gladheid.
Ondertussen probeerde ik vanalles uit.
Kocht andere vernis, wat niet bleek te helpen.
Smeerde de steentjes in met wax, wat ze nog stroever bleken te maken.
Haalde die laag er weer af met WD-40.
Wat heel even voor wat gladheid zorgde, maar uitgehard ook weer stroefheid opleverde.
Ik kreeg het op geen enkele manier zo glad als bijvoorbeeld een edelsteen.
Van zorgensteen naar friemelsteen.
Intussen had ik wel leuk contact over de stenen met mijn klanten.
Ze waardeerden het dat ik het betaalde bedrag terugstortte en waren, hoe dan ook, toch blij met hun steentje.
Wel kreeg ik van verschillende mensen te horen dat ze het eigenlijk helemaal niet zo erg vonden dat de steen niet spekglad was.
Er werd blijkbaar meer mee gefriemeld, of de steen werd gewoon vastgehouden, dan dan dat er, op de zorgensteen-manier, met de duim over werd gewreven.
Dat zette me aan het denken.
Moest het eigenlijk wel persé een spekgladde zorgensteen zijn?
Maakte ik het mezelf niet onnodig moeilijk! (mijn valkuiltje ....)
Ik was begonnen met deze stenen omdat het idee van troost en steun geven me zo aansprak.
Als de stenen dit sowieso deden, waarom zou ik me dan in allerlei bochten wringen om die steen zo glad te krijgen?
Ze waren blijkbaar ook goed genoeg als ze wat stroever aanvoelden.
Ik vond wel dat ik het dan ook geen zorgenstenen meer mocht noemen. (al hebben ze me heel wat kopzorgen gekost.)
Zorgenstenen kwamen namelijk al in de oudheid voor en horen spekglad te zijn.
Ik ging op zoek naar een andere naam....
Er wordt wat over gewreven, ze worden vastgehouden, er wordt mee gefriemeld..... FRIEMELSTENEN!
Natuurlijk bleef ik bij alle nieuwe stenen het proces herhalen en probeerde ik ze nog steeds zo glad mogelijk te maken.
Maar als de verf nu ietwat verdikt opdroogde, of de vernis wat stroever aanvoelde, was het geen ramp en hoefde ik niet meer opnieuw te beginnen.
Ik stopte nog steeds in ieder steentje heel veel tijd en liefde, maar ik voelde zoveel minder druk.
Goed is goed!
Voorlopig ben ik overigens weer wel even klaar met het gefriemel op mijn friemelsteentjes.
Ik heb de -voorlopig- laatste voorraad online gezet en ga me weer richten op schilderen en tekenen op papier.
Doel
Natuurlijk kan ik voor deze steentjes niet de prijs vragen die ze eigenlijk verdienen...
Als ik mijn uren en materialen zou rekenen, kostte een steentje minstens €350 per stuk ;-)
Maar als ik dan hoor dat een kleine jongen van 5 jaar met zijn steentje in zijn hand beter in slaap valt, dat een meisje van 10 zich sterker voelt met haar steentje in haar broekzak, en dat iemand het een vriendin cadeau doet die door een lastige periode gaat..., doet al het werk er niet meer toe.
En geld al helemaal niet.
We zijn allemaal op deze aarde met een bepaald doel.
Natuurlijk heb ik 3 kinderen op de wereld gezet, en dat is al een prachtig doel op zich.
Ik schreef 2 boeken die een mooi nalatenschap zijn.
Maar misschien is dit ook wel een van mijn taken in het leven.
Anderen tot steun zijn met zoiets kleins als een friemelsteentje......
Ik hoop in ieder geval dat er nog heel veel mensen troost, steun of focus uit kunnen halen.
Of gewoon lekker simpel kunnen friemelen.
Er liggen in ieder geval nog meer dan genoeg steentjes in de webshop...
Neem eens een kijkje, zou ik zeggen.
En als je het steentje in je hand houdt, denk dan ook nog even aan mijn gefriemel vooraf... ;p
Reactie plaatsen
Reacties
Lieve zus, ik heb de geboorte van je friemelsteentje natuurlijk van begin af mee gemaakt, maar toch weer met bewondering je blog gelezen.
Wat een geduld heb jij. Bij mij zouden het smijt steentjes geworden zijn.
Maar ben blij dat jij anders bent, want ook ik friemel nog met plezier aan je steentje
Wat een lieve reactie!
Gelukkig zijn we allebei anders. Jij hebt ook kwaliteiten die ik niet heb! X